Deze hit van de Dire Straits heeft volgens mij haar succes niet alleen te danken aan het meeslepende ritme (=> klik op de afbeelding). Er is ook een humoristische inhoud aan verbonden. De rockgroep bekijkt zichzelf door de bril van twee installateurs van huishoudtoestellen die toevallig meekijken. De werkmannen bespotten de groep en verzinken in een soort zelfbeklag. "That ain't working". Deze jongens krijgen "Money for nothing" terwijl wij ons uitsloven met microgolfovens en TV's. "I should have learned to play the guitar."
We kennen dit fenomeen allemaal zeer goed. Het werk van de buurman lijkt gemakkelijk en brengt veel op. Ons werk daarentegen is moeilijk en we verdienen relatief te weinig. In Trends van 1 oktober 2015 beschrijft professor Marc Buelens in zijn altijd leuke columns dit fenomeen. Het gaat terug naar een principe dat Montesquieu al verwoord had. We willen minstens zo gelukkig zijn als de anderen en dat is extreem moeilijk omdat we het geluk van de anderen verkeerd inschatten. In het algemeen overschatten we de positieve gevoelens van anderen en onderschatten we hun negatieve gevoelens.
Die natuurlijke "jaloezie" creëert wel een belangrijke dynamiek in wonderbare synergie met de hoogmoed. (We menen minstens even goed te zijn als anderen; het tegendeel zou ons doen wegzinken in diepe ontreddering.) We hebben dus nooit genoeg. En dat geldt niet alleen voor bezit en roem; het geldt ook voor de "leukheid" van werk. De buurman heeft niet alleen een groenere tuin, hij heeft ook een leukere job met meer mogelijkheden tot zelfontplooiing en hij voelt zich zelfs beter op zijn werk. Wij daarentegen hebben een moeilijke job met veel kopzorgen en bittere ellende.
Het kan dus bevrijdend werken eventjes het volgende te overwegen:
- Je buurman voelt zich ook vaak onzeker en ongelukkig op het werk. Hij vindt zijn eigen werk ook lastig en slecht betaald.
- Je buurman denkt dat jij een boeiende job hebt, die niet te lastig is en die jou doet blaken van zelfzekerheid en geluk. De bezieling straalt van je af.
- We moeten dus luisteren naar en praten met onze buurman.
Ik verwijs ook naar mijn blogs: "Onze werkbiotoop" en "Borderline times".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten